دشت جولنگه توست

دشت جولنگه توست

با خودت میگویی

با خودت میخندی

مگر عاقل بودی؟

از ازل این بودی

با دوبالت از خیال پر میکشی

میروی آن بالا

دور دست

آنجا

در پی ابری که

باد برده بودش

از همین دشت و دمن

باز هم میگویم

با خودت میگویی

با خودت میخندی

دشت جولنگه توست...

#هاذر